- mübaliğə
- mübalağa
Azərbaycanca-Türkcə Lüğət. 2011.
mübaliğə
Look at other dictionaries:
mübaliğə — is. <ər.> 1. Bir şeyi həddindən artıq şişirtmə, böyütmə, artırma. <Zeynal> deyirdi ki, «mənim aylıq mədaxilim beş yüz manatdır». Bu sözlər, mübaliğə də olsa, həqiqətə yaxındı. S. H.. Mübaliğə başqa, yalan başqadır. Qant.. Demək,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mübaliğəçi — is. Mübaliğə ilə danışan, mübaliğə ilə danışmağı sevən adam. <Məmmədcəfər> bir qədər danışığında mübaliğəçi idi, vəssalam. Qant … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mübaliğəli — sif. Mübaliğə olan; şişirdilmiş, artırılmış. Mübaliğəli söz. Mübaliğəli danışıq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mübaliğəsiz — sif. və zərf Mübaliğə olmayan; necə var, olduğu kimi; artırılmamış, şişirdilməmiş. Mübaliğəsiz demək olar. . . – <Rəşid:> Mübaliğəsiz deyirəm ki, beş ildə mən onun bir dəfə düşüncəli vaxtına təsadüf etmədim. İ. Hüseynov … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mübaliğəbaz — ə. və f. mübaliğəni xoşlayan, hər şeyi yerli yersiz şişirdən … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mübaliğə — ə. 1) böyütmə, şişirtmə, izahat; 2) ədəbiyyatda: hiperbol … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
iğraqi — ə. mübaliğəli söz … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
gop — is. dan. 1. Mübaliğəli danışıq; şişirdilmiş, uydurma söhbətlər. <Qadir kişinin> bu cür gopları çox vaxt yerinə düşərdi. Ə. S.. Əhməd oğurluğun şərtlərindən xeyli danışdı. Daha onun gopunu eşitmək istəməyən Fərman Əhmədin qolundan tutub… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ism — ə. 1) ad; 2) qrammatikada: əşyanın adını bildirən nitq hissəsi; isim. İsmi alət alət adı bildirən isim; ismi amm ümumi isim; ismi bəsit sadə isim; ismi camid əsli isim; ismi cəm’ toplu isim; ismi ədəd bax: ismi mədud; ismi fail bax: ismülfail;… … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
gopçuluq — is. dan. Mübaliğə ilə danışmaq xasiyyəti, bir şeyi şişirtmə, mübaliğə etmə. <Xankişi:> Gopçuluq yaraşmır heç igidlərə. Z. Xəlil. // Yalançılıq, uydurmaçılıq. <Kələntər> təsadüfən yalançılıq, gopçuluq və hay küylə bu vəzifəyə yüksələ… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ifrat — is. <ər.> Bir şeyin son həddi, bir şeyi son həddə çatdırma, mübaliğəyə varma, həddi keçmə. İfrat dərəcə (son hədd). İfrat tədbirlər. – Hər işin ifratı vəziyyəti dəyişə bilər. M. S. O.. // sif. Qəti, barışmaz. Nə qədər ki əmisi onu təhsildən … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
